Günler Geçmek Bilmiyor

Bu macerada yolu yarıladık, 20 hafta 2 günlük olan meleğimi kıpırdarken hissetmek çok güzel. Şimdiden ona alıştık alışverişleri yapmaya başladık. Kızıma küçük küçük tulumlar, badyler, çoraplar aldım.Dolabı henüz alınmadığından bunları küçük hurçlara koydum.Yastığını, yorganını aldım, katoloklardan nevresim, uyku seti, battaniye beğenmeye çalışıyorum. Babasıda fikir verme konusunda bana yardımcı oluyor. Birde ihtiyaç listesi hazırladım, internetteki sitelerden bebek odası fikiri almaya çalışıyorum, Kızımın en güzel ve rahat nasıl odası olur diye ince detaylarla düşünüyoruz, Beşikmi alsak?, büyüyen yatakmı? renkli alsak? sademi? Bu sıralar hafta sonramız ön araştırma yapmakla geçiyor. Tabi bu sırada maalesef pek fazla kimseyle görüşemiyoruz. Arkadaşlara gidemiyoruz ve davet edemiyoruz. Sahalardan şimdilik 1 yıllığına ayrıldık. İş ev birde hamilelik beni çok yordu. Otobüslerde hamile de olsan sana kimse yer vermiyor, Şoförler zaten malum ani frene basma meraklısı, hepsi dengesiz. Günün 2 saatini yolda geçirmekte beni inanılmaz yoruyor. Haziran sonu izine çıkıcam bu sıra ziyaret etmek istediğim sevdiklerimin, gönlünü yapmak istiyorum, köyümüze gidip günlük sağılmış taze süt, holluktan alınan taze yumurta, köy ekmeği, odun ateşinde kaynamış mısır, temiz hava, bereketli meyve ağaçları, köyümüzün kaynak soğuk suyu, annanemin saçda pişirdiği yemeye doyum olmayan katmer, güzelim trakya insanının güler yüzü, şuan hayal ettiğim çocukluk anılarımdan beynime kazınmış olanlar, bunları 10 yıl sonra birkaç günde olsa tekrar yaşamak istiyorum, tabii sağlığım izin verirse, sevgiyle kalın,